Hofstad, 97.8

O, we hebben wat afgelachen als Ewoud bij ons thuis was en hij met Minou, onze oudste kat, ging spelen. Stapelgek was-ie, op dat dier. En dan gingen de gesprekken over nieuwe zend-adressen, over dingen die we nog moesten regelen voor het Hofblad, of over de noodzaak om weer eens wat klanten te hebben voor zijn zeilschool, even op de pauzestand.
Ik ontdekte Hofstad Radio toen mijn vriendin en ik bezig waren in ons nieuwe huis. Wat zeg ik: ons eerste huis. Op 1 december 1980 hadden wij een etage gekocht in de Haagse Wormerveerstraat en toen wij die avond daar (op de fiets) naar toe gingen, hadden we behalve emmers, schoonmaakspullen, een trapje en gereedschap natuurlijk ook een radio bij ons. Uiteraard was ik de eerste tijd telkens weer een andere zender aan het zoeken, maar na verloop van tijd besefte ik dat-ie al een hele tijd op één zender stond afgestemd. Daar kwam de ene na de andere goede plaat voorbij. Het bleek Hofstad Radio te zijn, nog maar enkele dagen oud, en druk bezig naam te maken in de piraten-wereld.

Al snel zat ik in het clubje van vaste briefschrijvers, en toen er de volgende zomer op de zender werd gesproken over plannen voor een Hofblad bood ik mijn diensten aan. Bij de bank waar ik werkte, schreef ik voor het personeelsblad (en maakte ik foto's, tekeningen en cartoons) dus ik dacht wel een bijdrage te kunnen leveren.  

Toen ik een modelletje boetseerde van de gevel van het zendadres Laan van Meerdervoort 367, waren Buf en Beekman zo vriendelijk daar in hun geruchtmakende zondagmiddag show  aandacht aan te besteden:  Tijdens de 18 Haagse Pretdagen op het Malieveld, waar Hofstad Radio in de tent van Felman Horeca programma's opnam die soms slechts enkele uren later op de radio te beluisteren waren, maakte ik kennis met verschillende Hofstad-medewerkers, zoals Erik Beekman en Bert van der Molen.
Kort daarop vond de officiele oprichtingsvergadering van het Hofblad plaats, maar het bleek al snel dat het niet zo makkelijk was om dat blad ook werkelijk te laten verschijnen.  

We hadden al snel een eenvoudig maar werkbaar eerste ontwerp op A4 formaat:

Maar toen er vervolgens een luxe dummy op hoogglans-papier kwam, zag ik het somber in en inderdaad liep de boel vast.

Intussen was ik zo'n beetje huisfotograaf van het station geworden. Samen met Marian (toen mijn vriendin, later mijn vrouw) werd ik uitgenodigd om deel te nemen aan het programma dat tijdens de jaarwisseling 1981/82 zou worden uitgezonden, en dat ten huize van Erik Beekman (Bart van Gogh) werd opgenomen. Een gezellige boel, die ook nog eens leuke radio opleverde.

Met Rick van Bremen (oftewel Ewoud Vonk), die op tv als woordvoerder van Hofstad Radio bekend werd, klauterde ik inmiddels op daken en dichtgetimmerde balkons om foto's te maken van zenders en nieuwe antennemasten. Ewoud begon steeds vaker bij ons over de vloer te komen. En hij stond ook wel eens om half vier 's nachts voor de deur als er een zender verstopt moest worden, waarna ik een aantal dagen apparatuur in huis had die op een volgend zend-adres ingezet zou worden. Toen kwam de dag dat op de Laan van Meerdervoort de beroemde mast werd geplaatst:

Het plaatsen van een mast en de antenne werd een klusje dat best wel wat tijd in beslag nam, maar toch tamelijk geroutineerd verliep. Vooral Ewoud was sterk in het uit zijn hoofd berekenen van de lengte van de tui-draden. Dan stond-ie op het grind op het dak in de vallende schemering half hardop wortel te trekken. Ik heb nooit meegemaakt dat-ie er naast zat. En als dan de mast overeind stond, kon de antenne er in gezet worden. Tegen die tijd was het dan vaak wel zo'n beetje donker geworden en dat leverde mooie plaatjes op.

Hofstad Radio was in korte tijd razend populair geworden en de zender werd om de haverklap uit de lucht gehaald.Al snel werden locaties als Laan van Meerdervoort 367 en Watervlierstraat gewoon in de programma's genoemd want het maakte toch niets meer uit.

De Laan van Meerdervoort 367 werd beroemd en berucht: de bijna 30 meter hoge zendmast op het statige pand was natuurlijk een blikvanger van de eerste orde. Als die mast (of een opvolger) er af werd gehaald, was er behoorlijk wat publiek op de been, ondanks het nachtelijk tijdstip. Met het verwijderen van die mast werd namelijk gewacht tot de laatste lijn 3 voorbij was gekomen, want dat stukje Laan van Meerdervoort werd dan door een kolossale hoogwerker geblokkeerd. En terwijl er hard werd gewerkt aan het hijsklaar maken van die oude mast, werden beneden op straat de afspraken voor het plaatsen van de nieuwe mast gemaakt.
Radio Veronica's De Grote Verwarring (lekker op de middengolf) bracht zo'n beetje iedere keer het laatste nieuws over Hofstad. De invallen van de RCD werden er netjes bijgehouden en heel Nederland bleef op de hoogte van het wel en wee van die populaire piraat uit Den Haag. Om de tijd te overbruggen tot de Schone Dag dat er eindelijk een Hofblad zou komen, begonnen we de Hofstad Nieuwsbrief. Ik maakte het ontwerp, de illustraties en de teksten. Hoeveel er zijn verschenen, weet ik idioot genoeg niet zeker, maar ik geloof dat het er een stuk of vier, vijf zijn geweest.

Het waren simpele drukwerkjes op A5-formaat, op z'n best met één steunkleur.Ze boden een beetje een blik achter de schermen en de luisteraars hadden tenminste iets tastbaars op de momenten dat het stil was op de 97.8.

De kranten schreven inmiddels geregeld over Hofstad Radio. Verbijsterend trouwens, hoe vaak ze het over Radio Hofstad hadden, in plaats van over Hofstad Radio. Slordig!

Met een ontoereikende flits maakte ik zelf ook nog wat foto's die nu, na wat modern Photoshoppen, toch nog wel bruikbaar bleken te zijn:

Ook Muziek Expres berichtte over Hofstad Radio en dan met name over de invallen van de RCD. Op de omslag van het nummer van oktober '81 stond al 'unieke foto's. overval op een pop-piraat' en het blad ruimde niet minder dan vier pagina's in voor een reportage met een dertiental foto's waarvan het merendeel was gemaakt toen de ambtenaren van de opsporingsdienst samen met agenten van de politie de onderdelen van de zender in een busje sjouwden.

In samenwerking met Gerard van Dam's Delmedia werd uiteindelijk toch een Hofblad gerealiseerd. Niks geen glossy toestanden, en op A5-formaat, maar voorlopig lag het in de winkel! En konden we dus ook ons publiek bereiken als de RCD weer eens was langsgeweest.

Gerard van Dam gaf in die tijd allerlei van dat soort bladen uit en hij maakte een heel slimme mix, zodat hij hetzelfde artikel meerdere keren kon gebruiken. Dan zag ik bijvoorbeeld een door mij geschreven hoofdartikel voor het Hofblad ook ergens achterin Delmare Radio Logboek of Victoria staan, waar ik dan blijkbaar als 'correspondent' aan meewerkte.
In het Hofblad stond niet alleen nieuws over het station en de medewerkers (onder andere een kennismaking met Johan van der Zee), maar gelukkig ook advertenties van de bekende bedrijven die ook op de radio meededen, zoals Ben Franse, Bibob Mode, Drogisterij Veronica, Slendersport en André Scharloo. In het eerste nummer verder onder meer exclusieve interviews met Penny de Jager en oude rocker Willy Wissink, Kerst-recepten, een eigen strip, een uitgaansagenda en twee pagina's voor kinderen. Ik maakte een kleurplaat en het leek mij wel humor om de gebruikelijke puzzeltjes een Hofstad-tintje te geven:

Gerard had blijkbaar de rechten van de Bulletje en Bonestaak-strip te pakken gekregen en in het eerste Hofblad kregen deze vooroorlogse striphelden meteen 'de uithaler'.

Gerard beschikte zelf niet over de strips, wat wel een tikkie eigenaardig was, maar aangezien ik de hele serie compleet had, gebruikten we mijn boekjes voor de reprodukties.Helaas heb ik album nummer 1 nooit meer teruggezien...

Voor Erik Beekman had ik inmiddels een logo ontworpen voor zijn éénmanszaak:
Toen de inbeslagnames in Den Haag uitzenden zo'n beetje onmogelijk maakten, weken we uit naar Rotterdam, waar in de hoerenbuurt Katendrecht onze Harry 5 de Luxe werd neergezet. Deze Rohde & Schwarz-zender liet De Stem Van Den Haag zo luid klinken dat we verzoekjes uit Alphen aan de Rijn binnenkregen. Nee, met de dekking zat het wel goed. ;-)

In een actualiteitenprogramma op tv waren inmiddels de legendarische beelden vertoond van een medewerker die een rijtje Harry's langsliep om de voorraad van Hofstad Radio te tonen; piraten-lievend Den Haag zat schaterend voor zijn tv!

Op dat adres op Katendrecht schoot ik de bekende foto van een Harry-in-bedrijf die later in de Hofstad Nieuwsbrief nog als uithaler werd gebruikt, en als poster  kon worden nabesteld.De laatste tijd heb ik tevergeefs naar het negatief gezocht, maar ik heb de moed nog niet opgegeven.

 

Ondanks de moeizame toestanden, of misschien juist wel daardoor, was het een te gek moment als er weer een nieuwe band op het zendadres was afgeleverd en we buiten in de auto de boel hoorden draaien. Dan konden we bijvoorbeeld vaststellen dat het 'weer echt een band van Charles' was of dat het bijstellen van de zender inderdaad had geholpen. Ik denk niet dat de luisteraars er enig idee van hadden hoeveel tijd en energie er in ging zitten om de programma's ook daadwerkelijk te kunnen laten horen. En dat is natuurlijk ook logisch. Sterker: zo hoort het ook. Op de 18 Haagse Pretdagen oftewel de Rekreade, een soort superkermis op het Malieveld, nam Hofstad Radio in de zomer van 1981 in de weekeinden programma's op. De banden werden vervolgens door de bandenwisselaar direct naar het zendadres gebracht. Hieronder 4 foto's die ik destijds van een collega-fan kreeg. Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik niet meer weet van wie:

  

 

Eén van de zeer trouwe adverteerders was Slendersport, in Voorburg. Daar hebben we op een zaterdagmiddag nog eens voor de deur programma's opgenomen:

 

  In de dagen van de piraten-tv, die zeker ook in Den Haag enorm leefde, deed Hofstad mee in het Randstad TV-project. Toen de kabelaars echter zo'n beetje verplicht werden om de knop om te draaien als een piraat instraalde om zijn uitzendingen door te laten geven, was het uit met de pret. Waarna alle aandacht weer naar de radio ging.

Na verschillende adressen in Rotterdam, maakten we ook nog gebruik van een locatie in Leidschendam, waar een kleine Harry in het motorhuis boven een liftschacht werd geïnstalleerd. Als ik het goed heb, was het bij díe locatie dat de ambtenaren van de RCD een keer onverrichterzake naar het bureau moesten terugkeren, terwijl op de 97.8 de muziek vrolijk doorging.

Later heeft Hofstad Radio nog wel eens gebruik gemaakt van het bekende adres op de Laan van Meerdervoort. Schitterend: een klein kamertje aan de straatzijde van het pand, helemaal boven, met een klein raampje onder een apart puntdakje. Het had wel stijl, hoewel het er binnen bepaald weinig aanlokkelijk uitzag: alle wanden waren beplakt met aluminiumfolie, de vloerbedekking versleten en de verf op de kozijnen bladderde af.

Graag uw speciale aandacht voor het opschrift op die ketel die er aan de muur hing. Dat ding had iets te maken met de cv of zo, maar dat vond Hofstad Radio beneden zijn stand. ;)

Toen het tijdperk van de grote Harry's en zelfs de kleinere Harriëttes voorbij was, werden er gewonere zenders ingezet. Een stuk minder imposant, maar het was ook niet zo dramatisch als er weer eens een inval plaatsvond en de spullen werden meegenomen.
De glorietijd was echter wel voorbij, dat bleek duidelijk. Het station was moe-gebeukt: er waren te vaak inbeslagnames geweest, er waren te vaak te lange pauzes gevallen. Uiteraard waren er nog steeds talloze fans, vaak van het eerste uur, maar Hofstad had niet meer de status van begin jaren '80.   Op een gegeven moment betrokken we een tamelijk bedenkelijk adres in de Haagse Stortenbekerstraat, wat ik steevast als Stortbakstraat aanduidde, en met een goede reden. Al onze apparatuur; zender, bandrecorder, cassettedeck voor de wissel-momenten, voeding en mixertje, stond namelijk... op het toilet! Achteraf kun je er om lachen, maar eigenlijk was het dieptriest.        

Niemand wilde het, maar het gebeurde natuurlijk toch: de gebruikelijke neerwaartse spiraal zette in. Medewerkers stapten op, de perioden van stilte werden steeds wat langer, de gemiddelde kwaliteit van de programma's en van het signaal werd minder, adverteerders hielden het voor gezien. En zelfs de stugge doorgaander Ewoud Vonk moest op het laatst erkennen dat het niet meer ging. Na zo'n 60 invallen was het welletjes: de stekker ging eruit: Hofstad Radio zweeg!

Deel 2: Hofstad op de kabel